يکي از نشانه هاي ظهور، خروج مردي به نام شعيب بن صالح در سمرقند و يا
نيشابور است. شيخ طوسي رحمه الله خروج او را به نقل از امام سجاد عليه
السلام اين گونه بيان کرده است: «خروج شعيب بن صالح پس از عوف سلمي
و قبل از خروج سفياني است». [1] « ثُمَّ يَکُونُ خُرُوجُ شُعَيبَ بْنَ صالِحٍ مِنْ
سَمَرْقَنْد ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفياني...»
راوندي نيز از امام سجادعليه السلام نقل کرده است: «پس خروج شعيب
صالح از سمرقند است». [2] شيخ صدوق رحمه الله خروج او را از نيشابور
ذکر کرده است. [3] .
از برخي روايات ديگر استفاده ميشود: او پرچمدار حضرت مهدي عليه السلام
و به عنوان پيش قراول آن حضرت انجام وظيفه ميکند. [4] .
پی نوشت ها:
[1] کتاب الغيبة، ص 443.
[2] الخرائج والجرائح، ج3، ص1155، ح 61.
[3] کمالالدين، ج 2، ص 443، باب 43، ح 16.
[4] علامه مجلسي، بحارالانوار، ج 52، ص 207؛ همچنين ر.ک: کنزالعمال، ج 4،
ص 588، ح 39667 و39666؛ کتاب الفتن، ص 188.
منبع:پایگاه جامع عاشورا
یاسینTV